poetenladen    poet    web

●  Sächsische AutobiographieEine Serie von
Gerhard Zwerenz

●  Lyrik-KonferenzDieter M. Gräf und
Alessandro De Francesco

●  UmkreisungenJan Kuhlbrodt und
Jürgen Brôcan (Hg.)

●  Stelen – lyrische GedenksteineHerausgegeben
von Hans Thill

●  Americana – Lyrik aus den USAHrsg. von Annette Kühn
& Christian Lux

●  ZeitschriftenleseMichael Braun und
Michael Buselmeier

●  SitemapÜberblick über
alle Seiten

●  Buchladenpoetenladen Bücher
Magazin poet ordern

●  ForumForum

●  poetenladen et ceteraBeitrag in der Presse (wechselnd)

 

Wassilis Laliotis
  Luftfracht: griechisch-deutscher Lyriktransfer
  καταχώρηση από: Σπύρος Αραβανής


Wassilis Laliotis

Wassilis Laliotis ist 1959 in Amaliada, einer kleinen Stadt im Süden Griechen­lands, geboren, wo auch er seine Kindheit ver­brachte. Er studierte Politik­wissen­schaft in Athen und Spanisch in Sala­manca. Er lebt und arbeitet in Athen.
Werke: „Die Theorie der Tat“, 1985, „Das Lied der Rückkehr“, 1989, „Der Fries“, 1994, „Die glorreiche Trauer“, 1997. Er über­setzte Werke von Federico Garcia Lorca, Pablo Neruda, Miguel Hernandez , Antonio Porchia u.a. ins Griechi­sche.

Ο Βασίλης Λαλιώτης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα, μια μικρή πόλη της νότιας Ελλάδας, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Ισπανικά στη Σαλαμάνκα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έχει συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του: «Η μαθητεία της πλοκής», 1985, «Το τραγούδι της επιστροφής», 1989, «Η ζωοφόρος», 1994, «Το ένδοξο πένθος», 1997. Έχει μεταφράσει έργα των Φ. Γκ. Λόρκα («Ποιητής στη Νέα Υόρκη», «Ταξίδι στη Σελήνη», «Ντιβάν ντελ Ταμαρίτ»), Πάμπλο Νερούδα («Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο", «Farewell"), Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα («Γκρεγκερίας»), Μιγκέλ Ερνάντεθ («Μαύρα μάτια, μαύρα»), Αντόνιο Πόρτσια («Φωνές»), κ.ά.

Übersetzung: Jan Kuhlbrodt und Jorgos Kartakis
μτφρ. Jan Kuhlbrodt και Γιώργος Καρτάκης


1.

Tatjana liest Achmatowa

Wie der letzte Käufer
der bis mein Freund sie herbrachte
mit Bauch und Klauen auf der Stelle verfault
wie ein Soziaslistenboss Eros ein Endzeitbock
erfuhr ich vor der Haustür und nicht aus den Nachrichten
vom Übergang meines Landes in die Welt der Ungerechten.

Und so wie die Schuld mir etwas Abgedroschenes in die Hände legte
zog ich aus dem Regal das Requiem von Achmatowa
das einzige russische Original damit sie mir daraus vorliest.
Und die sich Tatjana nannte
spuckte die Silben in schönstem Russisch in die Luft
und zog ohne dass sie es wusste
einen zweihundertjährigen Tod über die Worte.

Einzig also diese Entsprechung blieb übrig:
Eine namens Tatjana die Achmatowa liest
und den Schmerz eines Volkes auf uns spuckt
in unserem Mund der Nachgeschmack
des verratenen Fleisches vergehend
im fremdschönen russischen Vers.

* * *

Η Τατιάνα Διαβάζει Αχμάτοβα

Όπως την έφερε
ο τελευταίος αγοραστής κι ως τότε φίλος μου
με ακαριαία σάπια την κοιλιά και δόντια
σαν σοσιαλιστής ηγέτης έρως εσχατόγερος
είχα πια μπρος στην πόρτα του σπιτιού μου
και όχι στα δελτία των ειδήσεων
το πέρασμα της χώρας μου στων άδικων τον κόσμο.

Κι όπως η ενοχή κάτι το τετριμμένο μου έφερνε στα δάχτυλα
τράβηξα από το ράφι τον παλιό Θρήνο της Αχμάτοβα
το μόνο ρωσικό πρωτότυπο γραφής για να διαβάσει.
Κι αυτή που μου συστήθηκε Τατιάνα έριχνε τις συλλαβές
σέρνοντας εν αγνοία της δύο αιώνων θάνατο
σε ωραία Ρωσικά εξωτικά.

Αυτό το ανάλογο για σας έμεινε μόνο:
Κάποια Τατιάνα που διαβάζει Αχμάτοβα
φτύνοντας πάνω μας ενός λαού τον πόνο
αφήνοντας μια γεύση σάρκας πουλημένης μες στο στόμα μας
σε ωραία Ρωσικά εξωτικά.


2.

Köpfe

Auch du würdest noch gehen
wie dein friedlicher Vater
in Begleitung von Trommeln und Klarinetten
unter dem aufgeknüpften Kopf von Aris
hindurch ins Zentrum von Lamia geführt wurde,
auch du verstehst noch
dass die Welt wie du sie kanntest
ihr Ende erreicht hat
und dass du unter den Stiefeln
die dich zerquetschen abwägen musst
was das Schlimmste ist
dass du endlich vielleicht schweren Herzens
zu einer Waage wirst die kippt
und an die Zukunft deiner Kinder denkst
die nicht die der Flucht des Opfers oder des Mörders ist.

Die Trommeln und Klarinetten die du nun hörst
spielen für deinen Schädel und nicht den deines Nächsten
den sie ausgestellt sehen wollen auf dem Marktplatz.

(*Aris Velouchiotis, * 27. August 1905 in Lamia; † 16. Juni 1945; eigentlich Athanasios Klaras, war eine bekannte Füh­rungs­persönl­ich­keit des kom­munis­tischen Flü­gels der griechischen Parti­sanen­bewegung im Zweiten Weltkrieg. Ob er in der Schlacht getötet wurde oder Selbstmord beging, ist immer noch umstrittenen. Sein Kopf wurde von griechi­schen Faschis­ten abge#-schnitten und auf dem Marktplatz der Stadt Tri­kala zur Schau gestellt.)

* * *

Κεφάλια
Κι εσύ ακόμα που θα πήγαινες 
όπως πήγαν τον φιλήσυχο πατέρα σου
με τουμπελέκια και κλαρίνα κάτω
από το κρεμασμένο το κεφάλι του Άρη
στην πλατεία της Λαμίας, κι εσύ ακόμα
καταλαβαίνεις πως ο κόσμος μας
όπως τον ήξερες τελειώνει και θα πρέπει
κάτω απ' τη μπότα που σε λιώνει
να ζυγίσεις ποιο το μεγαλύτερο κακό
να γίνεις επιτέλους ζυγαριά που γέρνει
έστω και με βαριά καρδιά
και να σκεφτείς για τα παιδιά σου ένα μέλλον
που να μην είναι της φυγής
του θύματος ή του φονιά.

Τα τουμπελέκια τώρα και τα κλαρίνα που ακούς
προσμένουν κρεμασμένο σε πλατείες
όχι του διπλανού μα το δικό σου το κεφάλι.


3.

Der Wächter des Agamemnon

Hundenacht und diese Matratze kühl geworden durch Traumflucht
zu müde um zu warten ein Kind war ich und die Zeit nagt an mir erbarmungslos
meine einzige Heldentat ein halbes geklautes Jahrhundert des Todes Soldat
und die halbe Regierung vom Wehrdienst befreit
wo der Ort von Dieben überschwemmt ist
und wo war im Ernst versteckt dieses bulimische Reptil
bis zum Erbrechen gepflegt die Brechsucht von Politikerbossen und Journalisten.
Schweine drängen sich um der abgeworfenen Banknoten Verlockung
das Männeken nebenan auf das Gerüst der Macht gestiegen
mit einer Seele Flagge aus Nylon ich habe keine Lust mehr
ihre Verkommenheit zu betrachten im Vergleich zu ihren Dichtern
grölende Kehlen für grenzenlose Rechte und die Sterne kreisend um mich herum
zwei trojanische Kriege lang dauerte das stinkende Gelage
um die paar Krümel Ja und dieser Hornochse der mir auf die Zunge tritt
während man das öffentliche Rhetorengesindel knebelt
das von Beginn an und einst Epigramm als Folge der Hybris
Schande für Hellas um es klar und noch einmal zu sagen:
Deine Bosse haben verspielt und ich bin derjenige der verliert
und den Mist ausbaden muss.

* * *

Ο Φύλακας του Αγαμέμνονα

Σκυλίσια νύχτα κι αυτό το στρώμα δροσισμένο από φυγή ονείρων
κουράστηκα να περιμένω
παιδί ήμουνα κι ο χρόνος με ροκανίζει ανελέητα
μόνος μου άθλος μισός αιώνας κλεμμένος
του θανάτου στρατιώτης κι η μισή κυβέρνηση αστράτευτη
εκεί που γέμισε ο τόπος κλέφτες,
και πού στ' αλήθεια ήταν κρυμμένο όλο αυτό το ερπετό
με βουλιμία ως εμετού καλλιεργημένη από πολιτικούς ηγέτες
και δημοσιογράφους, γουρούνια σπρώχνονται
γύρω από πεταμένα εκμαυλισμού χαρτονομίσματα,
το διπλανό ανθρωπάκι ανεβασμένο στα ικριώματα της εξουσίας
με μια νάυλον ψυχή σημαία, βαρέθηκα
πια να τους βλέπω εκπεσόντες των ποιητών τους
κραυγάζοντα λαρύγγια δικαιωμάτων χωρίς όριο
και να γυρίζουν κύκλους γύρω μου τ'αστέρια
δυο τρωικούς πολέμους κράτησε το φαγοπότι
αποφοράς σπρωγμένων για τα ψίχουλα, ναι,
κι αυτό το βόδι να μου πατάει τη γλώσσα όσο
φιμώνοντας το σκυλολόι των δημοσιών ρητόρων
το εξ αρχής και παλαιόθεν ύβρης επακόλουθο
επίγραμμα ντροπή για την Ελλάδα άλλη μια φορά
να πω απλά: τα αφεντικά μου έπαιξαν και τώρα
είμαι εγώ που χάνω και πρέπει να πληρώσω.


4.

„Maria Pantiska“

Sie stecken unsere Kinder in die Hörsäle
die verdammte Nachjuntageneretion zerbiss
die Leichentücher ihrer Vorväter und die Zukunft
ihrer Kinder und steckt sie jetzt in die Hörsäle
in München und anderswo und heften sie
an die Wand die faulen Griechen und Diebe
und die Überflüssigen Europas
aber ich sagte nichts zog nur ein Foto heraus
„und wenn sie dir etwas sagen,
wirst du nur einen Namen nennen“:
Maria Pantiska egal was sie sagen: Maria Pantiska
Maria Pantiska Pantiska und lass sie die Bedeutung
des Namens selbst herausfinden und vielleicht
merken sie dass ihre Großväter
die Mörder waren als weltweit sich damals
die Nachrichten füllten mit der Kunde
von jener jungen Gottesmutter
die in ihrem Schuber wusch sie wusch und weinte
wie im Volkslied um durch ihr Bild nach und nach
das billige Blut der Hingerichteten gefrieren zu lassen –
und die Taten der deutschen Kultur in Distomo.


Maria Pantiska aus Distomo. Ihre Eltern wurden hingerichtet.Ein paar Monate später wurde sie fotografiert, als sie auf dem Hof Kleider wusch. Das Foto wurde weltbekannt.

* * *

«Μαρία Παντίσκα»

Στήνουν τα παιδιά μας στ' αμφιθέατρα
η γαμημένη γενιά του πολυτεχνείου έφαγε
τα σάβανα των πατεράδων τους κι απ' των
παιδιών το μέλλον και τα στήνουν τώρα
στα αμφιθέατρα στο Μόναχο κι αλλού
και τα κολλάν στον τοίχο, έλληνες τεμπέληδες
και κλέφτες και της Ευρώπης υπεράριθμοι
μα εγώ δεν είπα τίποτα, έβγαλα μόνο μια
φωτογραφία, «κι όταν σου λένε κάτι θ' απαντάς
μόνο ένα όνομα»: Μαρία Παντίσκα, ότι κι αν λεν
Μαρία Παντίσκα, Μαρία Παντίσκα, Παντίσκα
κι ας τους να ψάξουν μόνοι τους να βρούν
κι ίσως μαζί πως οι παππούδες τους ήταν οι δολοφόνοι
πότε γέμισαν τα δελτία των ειδήσεων του κόσμου
μια Παναγιά νεαρή που έπλενε στη σκάφη της
έπλενε κι έκλαιγε σαν σε δημοτικό τραγούδι
για να παγώσει μες στο χρόνο η εικόνα της
το φτηνό αίμα των εκτελεσμένων, τα έργα
του πολιτισμού των Γερμανών στο Δίστομο.


5.

Endgedicht

Griechenland dein Oralstadium kotzt mich an
Essen Worte Erbrechen und Gedichte
da wo alles die Kalaschnikows zu zwitschern auffordert
um uns aus der Flucht ins Schreiben zu retten
mit der Weisheit die Maria erwähnt
wenn ihr die schönen Aufsätze der Kinder vorgelegt werden:
Wir gaben wir gaben. Ich will keine Gedichte mehr
ich werde keinem Wort mehr erlauben
ein Hindernis für die Zukunft meiner Kinder zu sein
mit dieser einfachen Ausnahme
wo das Wort die Form eines Engagements haben wird
sonst Schweigen weit weg von den Mündern zu den Händen zum Körper
Hände und Rücken benötigt die Zukunft der Welt
nicht diese meine fuck Worte die zu schwach sind
dem Kommenden eine Würde eine Perspektive zu geben.
Lest mich also nicht ! Es mangelt nicht an Worten – Haut ab!
nicht an Speisen und erbrochenen Worten und Gedichten
sondern an einem Minimum Tat
die sie endlich wirklich ins Leben rufen wird.
Ein Verurteilter war ich verurteilt durch Worte die Gedichte werden sollten
deshalb entschuldige ich mich bei ihrer Zukunft.

* * *

Τελικό Ποίημα

Ελλάδα μη γαμήσω το στοματικό σου στάδιο
φαγητό λόγια ξερατό και ποιήματα εκεί που
όλα καλούνε το καλάσνικωφ να κελαηδήσει
για να μας βγάλει απ΄ την κατάρα της γραφής
με τη σοφία που η Μαρία λέει όταν της δείχνουν
τα ωραία γραφτά των παιδιών: Δώσαμε δώσαμε.
Δεν θέλω ποιήματα, δεν θ' αφήσω ούτε λέξη να
έχουν τα παιδιά μου εμπόδιο στο μέλλον τους
παρά μονάχα έναν απλό κανόνα όπου η λέξη
θα έχει την αξία της δέσμευσης ή αλλιώς σιωπή
μακριά από τα στόματα, στα χέρια, στο κορμί
χέρια και πλάτη έχει ανάγκη το μέλλον του κόσμου
όχι αυτά τα γαμημένα λόγια μου τ΄ ανήμπορα
να δώσουν μια προοπτική αξιοπρέπειας στα ερχόμενα.
Μη με διαβάζετε λοιπόν, δεν έλειψαν τα λόγια
φύγετε από δω, μακριά, όχι με φαγητό και λόγια
ξερατά και ποιήματα, μα ένα ελάχιστο της πράξης
που επιτέλους στη ζωή αληθινά να τ' ανασταίνει.
Ένας κατάδικος υπήρξα λέξεων προς ποιήματα
γι αυτό ζητάω από το μέλλον σας συγνώμη.
Übersetzung: Jan Kuhlbrodt und Jorgos Kartakis

        29.10.2013





 
    Wassilis Laliotis
       Vorspann
  01   Sotirios Pastakas
    
hurensohn
χαμένο κορμί
  02   Katerina Aggelaki-Ruk
    
Vom Impuls der Inspiration
Η εμπειρία της έμπνευσης
  03   Dinos Christianopulos
    
Die Untote u.a.
Το χούφταλο
  04   Petros Golitsis
    
Horizont u.a.
ορίζοντα
  05   Jota Argyropulu
    
Umzug u.a.
Μετακόμιση
  06   Eleni Marinaki
    
Billiges Erz u.a.
Φτηνό Μετάλλευμα
  07   Spyros Arawanίs
    
Die Kerze u.a.
Το Κερί
  08   Maria Andreadelli
    
Der Blick u.a.
Το βλέμμα
  09   Pambos Kouzalis
    
Erinnerungen u.a.
Μνήμες
  10   Nikos-Alexis Aslanoglou
    
Nocturno u.a.
Nυκτερινό
  11   Glykeria Basdeki
    
Die Freunde und die Hunde
οι φίλοι και οι σκύλοι
  12   Wassilis Laliotis
    
Köpfe u.a.
Κεφάλια
  13   Jorgos Christodoulidis
    
Die Geigenkästen u.a.
Oι θήκες των βιολιών
  14   Sofia Giowanoglou
    
Flora Nocturna  u.a.
  15   Tassos Galatis
    
Meeresfriedhof u.a.
Θαλασσινό κοιμητήρι
  16   Jorgos Kalozois
    
Des Spiegels Blick u.a.
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
  17   Jannis Varveris
    
Erotisches Testament u.a.
Ερωτική διαθήκη
  18   Alexandra Bakonika
    
Er befahl u.a.
Απαίτησε
  19   Katerina Gogou
    
25. Mai u.a.
25 ΜΑΪΟΥ
  20   Christos Laskaris
    
Du reist immer noch u.a.
Ταξιδεύεις ακόμα
  21   Leonidas Kakaroglou
    
DER PLATZ DER TOTEN u.a.
Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ
  22   Jenny Mastoraki
    
Verfall u.a.
Παρακμή
  23   Dimitrios Mouzakis
    
Trüffel unter dem Teppich
Τρούφα κάτω απ΄το χαλί
  24   Jorgos Seferis
    
Astyanax u.a.
Αστυάναξ
  25   Jorgos Chronàs
    
Endloser August
Πάντα είναι Αύγουστος
  26   Nikos Erinakis
    
Das Chaos in uns u.a.
Το χάος μέσα μας
  27   Tassos Livaditis
    
Novemberwind u.a.
Άνεμος του Νοεμβρίου
  28   Antonis Fostieris
    
Hinter unseren Augen
Πίσω απ΄τα μάτια μας
  29   Manolis Anagnostakis
    
Warten
Αναμονή
       Fortsetzung
    Monatlich weitere Autoren