SPIEGELBRIEF

1

Ik schrijf je een langzame spiegelbrief
Een brief van tijd waarin passen werden
Gezet, woorden gezegd en geschreven:

Een brief van tijd, voorbij, die nauwelijks
Nog raakt, als een blinde vlek is
Verworden tot as in mijn handpalm

Tot afgesneden kartelrand van een foto
Die kleiner en kleiner wordt. Niemand
Heeft dit kind uit de vloed kunnen redden

2

Het hoofd leg ik er niet bij neer, de stem
Spreekt nog, de vingers buigen: achter
Het netvlies draaien de seizoenen terug:

De maanden vergeten, de namen geschrapt,
Want bitter werden zij als gezichten
Waarin de wond van geboorte nooit was geheeld

Waar tijd, voorgoed het hoofd voorbij,
De jaren blindeert. Ik schrijf je.

3

Ik schrijf je een brief van tijd, winters
Terwijl de uren over de bodem schuren,
Je gezicht, dat zichtbaar nog, achter tuindeuren

De luiken van villa Carmen Sylva schuift
dit Domburgs huis dat rust op oude adel,
duin en wind, waar je warme zeestem zegt:

Tijd dient gepeld, rond deze hoek.

Aus: Zeeschappen, 1981

Hans van de Waarsenburg  21.03.09