|
|
|
|
|
|
Der Jäger
eiskalt das wasser – keine stimme die ihm nacht übersingt
oder in decken wohnt. keine tage, an denen die spur kommt
und es sich genähert hat, wärmer wird – und der jäger schweigt
legt sich hin und seine mitternachtssonne ist die hölle ohne
fasern im fjord wo die strahlen von licht ihm immerzu lecken
sein schlupfloch freilegen. er tastet nach seiner flinte
seiner munition, legt an – und dennoch wirft die Kugel
kein echo. sein menschenfleisch soll er allein verspeisen
sein gesicht stürzt in einen spiegel aus frost: das wissen
das nur im zersplitterten Herzen schmilzt, der verzehr seines
tieres das ihm einen stein in den magen legt – unmöglich
seine andere Seite beschlafen zu können – die fratze des teufels,
der ihn über die berge hetzt, in den schnee hinein – er träumt
das nicht – und er hört die stimmen reden, eiskälter nun
Übersetzung aus dem Niederländischen: Ard Posthuma
De Jager
ijskoud het water – geen stem die hem nacht overzingt
of in de deken huist. geen dagen dat het spoor komt
dat het dichterbij zit, warmer wordt – en de jager zwijgt
gaat liggen en zijn middernachtszon is de hel zonder
rafels in het fjord waar de stralen licht hem steeds likken
zijn schuilplek blootleggen. hij tast weer naar zijn geweer
zijn munitie, legt aan – maar evengoed maakt de kogel
geen echo. zijn mensenvlees moet hij alleen oppeuzelen
zijn gezicht ploft neer in een spiegel van vorst: het weten
dat niet smelt dan in het versplinterd hart, het eten van zijn beest
dat hem een steen op de maag legt – het niet kunnen beslapen
van zijn andere kant – de tronie van een duivel die hem
opjaagt de bergen over, de sneeuw in – hij droomt
dit niet – en hij hoort de stemmen praten, ijskouder nu
Albertina Soepboer 18.10.2010
|
|
|
|
|
 |
