|
|
|
poeten | |
loslesen | |
gegenlesen | |
kritik | |
tendenz | |
news | |
links | |
info | |
verlag | |
poet | |
|
|
|
|
|
Dimitrios Mouzakis
Dimitrios Mouzakis Dimitrios Mouzakis wurde 1979 in Athen geboren. Er studierte Biologie und Pharmazie an der Universität von Patras und machte einen Abschluss in Ökologie- O Δημήτριος Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Βιολογία και Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών, από το οποίο έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Οικολογία-Διαχείριση και Προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος. Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Übersetzung: Jan Kuhlbrodt und Jorgos Kartakis 1. Trüffel unter dem Teppich In meinem Elternhaus hatte ich damals die Praline, die mir aus dem Mund fiel, als ich naschte, unter den Teppich gekehrt. Mein Elternhaus existiert nicht mehr. Die Praline wird zerfallen sein, und was aus dem Teppich wurde, weiß keiner. Ich, der verschollene Teppich, das abgerissene Elternhaus und die zersetzte Praline Verschwörer einer kindlichen Untat, die nie ans Licht kam. Aber alle wissen von Kindern mit Fliegen auf dem Gesicht. * * * Τρούφα κάτω απ΄το χαλίΣτο πατρικό μου σπίτι κάτω απ’ το χαλί είχα κάποτε σκουπίσει την τρούφα που ’πεσε απ’ το στόμα μου καθώς έτρωγα γλυκό. Το πατρικό μου σπίτι πλέον δεν υπάρχει. Η τρούφα θα ’χει πια αποσυντεθεί κι η τύχη εκείνου του χαλιού αγνοείται. Εγώ, το αγνοούμενο χαλί το γκρεμισμένο πατρικό κι η αποσυντεθειμένη τρούφα συνωμότες μιας ασήμαντης παιδικής αταξίας που δεν κοινοποιήθηκε ποτέ. Κι όμως όλοι γνωρίζουν για τα παιδιά με τις μύγες στο πρόσωπο. 2. Luise Maria Andromache Seit heute Morgen trage ich Antibiogramme ins Archiv der Antibiogramme ein und stets fällt mein Blick auf Frauennamen. Luise Maria Andromache 67 Jahre, 72 Jahre, 89 Jahre ich trage euch nicht mechanisch ein. Ich stelle mir vor, wie ihr herangewachsen seid und in pulsierenden Gärten pubertiertet, nicht vom Duft der Blüten zu unterscheiden. Ihr seid schön gewesen, ihr seid Mütter geworden, ihr zelebriertet die Schönheit und den Stolz wie jede Frau. Luise Maria Andromache; meine Finger zittern und rutschen auf Tränen aus, ich tippe zusammenhangloses Zeug. Ich habe kein wirksames Medikament für euch, finde keine Weise, diese Daten zu löschen. Seit heute Morgen trage ich Antibiogramme ins Archiv der Antibiogramme ein und bin untröstlich, so unzerstörbar wie die Namen leuchten auf dieser Liste, die uns alle birgt. * * * Λουϊζα Μαρία ΑνδρομάχηΑπ’ το πρωί καταχωρώ αντιβιογράμματα στο αρχείο των αντιβιογραμμάτων κι όλο το μάτι μου πέφτει πάνω σε γυναικεία ονόματα. Λουΐζα, Μαρία, Ανδρομάχη ετών 67, ετών 72, ετών 89 δε σας καταχωρώ μηχανικά. Σας συλλογίζομαι έφηβες μέσα σε σφύζοντες κήπους αξεχώριστες απ’ τα αρώματα των λουλουδιών. Ήσασταν όμορφες γίνατε μάνες περπατήσατε την αποθέωση του κάλλους και της περηφάνιας όπως κάθε γυναίκα. Λουΐζα, Μαρία, Ανδρομάχη τρέμουν τα δάχτυλά μου γλιστρούν μέσα σε δάκρυα πληκτρολογώ ασυναρτησίες. Φάρμακο ικανό δεν έχω να σας δώσω τρόπο να σβήσω αυτά τα δεδομένα δεν μπορώ να βρω. Απ’ το πρωί καταχωρώ αντιβιογράμματα στο αρχείο των αντιβιογραμμάτων κι είμαι απαρηγόρητος έτσι άφθαρτα που φέγγουν τα ονόματα στη λίστα που μας περιέχει όλους. 3. Wenn es dich gibt Auf diesen Straßen bin ich mit dir gegangen, jetzt aber komme ich ganz allein hierher und wir werden mir an einer ganz anderen Ecke zur Gegenwart. Εs scheint, dass meine Einsamkeit nie unterbrochen wurde, sonst wärst du hier und ich bräuchte mich nicht auf Tränen und Erinnerungen zu verlassen. Ich, der Große, der mit den Ameisen und den Kieselsteinen auf der Landstraße spricht, im Besitz einer Wahrheit, die um gesagt zu werden kaum Worte braucht, habe für mich nur Bitterkeit. Ich irre in leeren Körpern mit leerem Blick umher, als hätte ich etwas zu beweisen, als sei ich einem unsichtbaren Feind, der mich mit Misserfolg belastet, irgendetwas schuldig. Wenn es dich gibt, komm einfach, ohne dass ich mich bemühen muss, und hör auf meine Träume zu besetzen. Ich halte es nicht aus. * * * Αν υπάρχειςΣ' αυτούς τους δρόμους έχω περπατήσει και μαζί σου μα τώρα έρχομαι εδώ απόλυτα μονάχος και φέρνω στο νου μου εμάς σ' εκείνη και την άλλη γωνία. Φαίνεται πως δεν έσπασε ποτέ η μοναξιά μου αλλιώς θα ήσουν εδώ και δε θα χρειαζόταν να σέρνω τον εαυτό μου σε δάκρυα και αναμνήσεις. Εγώ ο σπουδαίος αυτός που μιλά με τα μυρμήγκια και τα χαλίκια των επαρχιακών οδών ο ιδιοκτήτης μιας αλήθειας που δε χρειάζεται καν λέξεις να ειπωθεί μόνο πίκρα μού προσφέρω. Περιπλανιέμαι σε σώματα και βλέμματα κενά σα να έχω κάτι να αποδείξω σα να χρωστάω σ' έναν αόρατο εχθρό που με χρεώνει αποτυχίες. Αν υπάρχεις έλα εύκολα χωρίς να προσπαθήσω αλλιώς σταμάτα ν' απαγάγεις τα όνειρά μου. Δεν αντέχω. 4. Nackt Kein Gedicht wird dich dazu bringen, zurückzukehren. Dieses Gedicht werde ich schreiben. Wenn du am anderen Ende der Welt eine Kerze anzündest werde ich im Radio ein Lied einstellen. Tust du so, als legtest du dich auf dein Bett, werde ich alle meine Kleider ausziehen. Wenn eine Träne von deiner Wange rollt am anderen Ende der Welt, werde ich an deine Tür klopfen. Wenn du mir nicht öffnest, werde ich für immer nackt vor deiner Tür warten. * * * ΓυμνόςΚανένα ποίημα δε θα σε έκανε να γυρίσεις πίσω. Αυτό το ποίημα θα γράψω. Αν ανάψεις ένα κερί στην άλλη άκρη του κόσμου θα βάλω στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι. Αν κάνεις να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου θα βγάλω όλα τα ρούχα μου. Αν ένα δάκρυ κυλήσει στο μάγουλό σου από την άλλη άκρη του κόσμου θα χτυπήσω την πόρτα σου. Αν δε μου ανοίξεις για πάντα θα περιμένω έξω από την πόρτα σου γυμνός. 5. Als sie den Kampf im Netz bemerkte, kam die Spinne und biss die Biene wickelte sie zugleich in das seidene Leichentuch. Sobald sich das Innere verflüssigte, begann sie die Säfte gierig einzusaugen, darauf sie den leeren Kadaver verließ. Mein Gott, ich beobachte dich. Man nennt mich hier Denunziant. * * * Αφού την ένιωσενα παλεύει στον ιστό η αράχνη βγήκε και δάγκωσε τη μέλισσα αμέσως τυλίγοντάς την σε σάβανο μεταξωτό. Μόλις τα μέσα της υγροποιήθηκαν άρχισε να της ρουφά με λαιμαργία τους χυμούς ώσπου την παράτησε άδειο κουφάρι. Θεέ μου Σε παρατηρώ. Εδώ με λένε συκοφάντη. 6. Landschaften im Regen Im Laden viele Leute. Draußen ich mit einer Pita in der Hand, warm, genieße sie im Stehen und kaue. Die Krümel gehen nicht verloren; Tauben kommen und picken auf, was mir aus dem Mund fällt. Danach haben sie Durst. Ich zeige ihnen die Spritzer auf dem Motorradsitz, aber sie wollen keine Tropfen, die nicht aus meinem Mund kommen. * * * Τοπία της βροχήςΣτο μαγαζί κόσμος πολύς. Όρθιος έξω με τυρόπιτα στο χέρι μου ζεστή απολαμβάνω τις μπουκιές μου. Τα κομματάκια που πέφτουν δε χάνονται΄ έρχονται τα περιστέρια και ραμφίζουν ό,τι το στόμα μου αφήνει. Ύστερα διψάνε. Τους δείχνω τις πιτσίλες στη σέλα της μοτοσικλέτας όμως εκείνα δε θέλουν να πιουν σταγόνες που το στόμα μου δεν έσταξε. 7. Die meinen verloren mich als der Strom ausfiel wo ist Dimitris wo ist Dimitris hin. Das Kind mit dem meeresfarbenen Puli und einem beigen Trenchcoat ich näherte mich leise der fleischfressenden Steckdose und steckte meine Finger tief in sie hinein, damit das Verbot dorthin verschwindet, wo es her kam. Darauf floss der Strom, ohne den Angstgeschrei vor dem Schlag zu verdecken, ihr sollt mich nie mehr finden, dachte ich wütend, mit von der Untat glühenden Fingern, wenn ich groß bin, werde ich Dichter. * * * M' έχαναν οι δικοί μουόταν κοβότανε το ρεύμα πού ’ν’ ο Δημήτρης πού ’ν’ ο Δημήτρης άφαντος. Παιδί με θαλασσί πουλόβερ και μία μπεζ, μακριά καμπαρντίνα πλησίαζα αθόρυβα τη σαρκοφάγο πρίζα κι έχωνα μέσα της τα δάχτυλα βαθιά να πάει από κει που΄ρθε η απαγόρευση. Κι όταν αργότερα ερχότανε το ρεύμα δίχως να πάρει τις φωνές του φόβου ηλεκτροπληξίας ποτέ να μη με βρείτε σκεφτόμουν με μανία εγώ, με δάχτυλα ζεστά της αταξίας όταν θα μεγαλώσω, θα γίνω ποιητής. Übersetzung: Jan Kuhlbrodt und Jorgos Kartakis
25.04.2014 |
 |
|
|
|
poetenladen | Blumenstraße 25 | 04155 Leipzig | Germany
|
virtueller raum für dichtung
|
 |
