hurensohn / χαμένο κορμί

1.

ich deckte den tisch nur für einen
für mich. ich machte den fernseher an.
ich setzte mich
um den kapitalismus zu retten
müssen wir alle opfer bringen.
das telefon hat geklingelt. du fragtest
ob du vorbei kommen könntest.
klar doch. ich machte den fernseher aus.
ich stand auf. der kapitalismus
blutet und liegt im sterben, sagte ich.
ich habe das tischtuch gewechselt
und deckte für zwei den tisch.

* * *

Έστρωσα το τραπέζι για έναν.
Για μένα. Άναψα την τιβί.
Κάθισα. Για να σωθεί ο καπιταλισμός
απαιτούνται θυσίες απ’ όλους μας.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Ρωτούσες
αν μπορούσες να περάσεις.
Μπορούσες. Έσβησα την τιβί.
Σηκώθηκα. Ο καπιταλισμός
αιμορραγεί και πεθαίνει. Είπα.
Άλλαξα τραπεζομάντιλο.
Έστρωσα το τραπέζι για δύο.


2.

den glühenden rest meiner zigarette
habt ihr sicher um vier uhr morgens
hinter heruntergelassenen markisen
zwischen zierpflanzen leuchten sehen,
denn ich blieb schon wieder wach heute nacht
bei nieselregen, black label und massen von zigaretten –
ihr habt sicher etwas davon wahrgenommen,
als schlichte fußnote im text eurer nacht,
als erinnerung, als hinweis
auf die ungezählten verluste,
einer, der alles verloren, was er zu verlieren hatte,
hat am ende auch seinen schlaf verloren.

* * *

Την καύτρα απ’ το τσιγάρο μου
θα την είδατε βέβαια,
πίσω από κατεβασμένες τέντες
ανάμεσα σε καλλωπιστικά φυτά
να φέγγει την τετάρτη πρωινή
αφού ξενύχτησα και πάλι απόψε,
με ψιλοβρόχι, μαυρογιαννάκη
και τσιγάρα άπειρα, κάτι
δεν μπορεί θα πήρε το μάτι σας,
απλή υποσημείωση στο κείμενο
της δικιάς σας νύχτας,
υπενθύμισηκι αναγωγή
σε όλες τις αναρίθμητες απώλειες,
ένας που έχασε ό,τι είχε να χάσει
έχασε στο τέλος και τον ύπνο του.

3.

ein riss, ein aufleuchten
das „nie“ und das „immer“.
zwischen zwei dunkelheiten.
rasen autos
sagen wir nach oropos,
oder nach eretria. im abenddämmer
vor mai. die schatten, frau,
der frauen, die vorausgingen,
lass uns auch diese geschwindigkeit annehmen,
so wie das licht sich in schatten zeigt.
der schwindel in kilometern.
die lohnzahlung in wertmarken.
der rausch in den genauen
und wiederkehrenden
messbechern des barmanns.

* * *

Ένα χάσμα, μια λάμψη
το «Ποτέ» και το «Πάντα».
Ανάμεσα σε δυο σκοτάδια.
Αυτοκίνητα που τρέχουν
προς Ωρωπό ας πούμε,
προς Ερέτρια. Σούρουπο
πριν το Μάη. Γυναίκα σκιά
των γυναικών που προηγήθηκαν,
ας μοιραστούμε αυτή την ταχύτητα
όπως μοιράζεται το φως σε σκιά.
Ο ίλιγγος σε χιλιόμετρα.
Η μισθοδοσία σε ένσημα.
Η μέθη στις ακριβείς
κι επαναλαμβανόμενες
μεζούρες του μπάρμαν.

4.

leicht lädierte gesichter
voll lässigkeit und charme –
dieser epoche gelang es
eine unserer gut geschützten facetten
anzutasten,
mit allem anderen ging sie verloren
unsere unschuld ein unerwünschtes foto
ließ sie übrig
als einzige erbschaft.

* * *

Πρόσωπα σπαταλημένα ελαφρώς
με ανεμελιά και χάρη
μια εποχή που κατόρθωσε
ν’ αγγίξει μια συνετώς φυλαγμένη
πτυχή μας,
που χάθηκε κι αυτή
μαζί με όλα τ’ άλλα,
αφήνοντας μόνον την αθωότητά μας
ανεπιθύμητη φωτογραφία
μοναδική κληρονομιά στο μέλλον.

5.

ich bin zweimal gestorben: das erste mal
als mann, das zweite mal als frau.
wankenden ganges an einem sonntag
auf den strassen von Liosion.
mein drittes leben lebe ich mit dem virus
erhalte meinen körper
mit medikamenten, bevor er endgültig
verloren ist – der körper,
dieses herzstück von sex und drugs
und von rembetika
weht von überall herein
und kriecht und schwebt
ein bunter luftballon
auch zucker einer aufgesparten pubertät
– gebt mir!
– gebt mir noch mehr medikamente
damit ich unter menschen gehen kann.
damit ich kind sein kann und wieder
mit euren kindern zusammen bin.

* * *

Πέθανα δυο φορές: την πρώτη
σαν άντρας, τη δεύτερη σαν γυναίκα.
Ξεκούρδιστα βήματα Κυριακή
στους δρόμους της Λιοσίων.
Την τρίτη μου ζωή ως οροθετικός
Ένα κορμί να συντηρώ
με φάρμακα προτού να γίνει
οριστικά χαμένο, ένα κορμί
ψυχή των ντραγκς του σεξ
και των ρεμπέτικων,
που βάζει αέρα από παντού
και σέρνεται και ίπταται
πολύχρωμο μπαλόνι,
ζαχαρωτό μιας εφηβείας αξόδευτης
ακόμα-δώστε μου.
Δώστε μου κι άλλα φάρμακα
να περπατώ στο πλήθος.
Παιδί να γίνομαι κι εγώ
μαζί με τα παιδιά σας.

Übersetzung: Jan Kuhlbrodt und Jorgos Kartakis